zout, zand, zee - gerrit rietveld academie amsterdam - 1983

Bart Drost studeerde in 1983 af bij de afdeling Monumentaal Textiel van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Zijn thema's in zijn afstudeerwerk waren jongens, boten, zee, water. Als basis voor zijn eindexamenwerk 'zout,zand,zee' gold de eerder uitgevoerde performance 'de zee, de jongens en ik'. Met deze performance verklaart hij zichzelf tot 'een van hen' en vanaf dat moment doen de jongens hun intrede in zijn werk en neemt hij zich voor om de jongens uit de ranzige omgeving van de seksindustrie te halen en hen via de kunsten eer te bewijzen.


  • Hij rolt een met lichtblauwe golfjes beschilderde katoenen doek uit.
  • Daar omheen plaatst hij jeugdportretten van zichzelf.
  • Aan de wand hangen 2 voetbaljongens, in lijn gezaagd uit multiplex.
  • Drost legt beide figuren op het doek
  • en smeert zichzelf in met gele verf.
  • Hij maakt vervolgens met zijn blote lijf al kruipend een golfbeweging op het doek.
  • Daarna legt hij de jongenssilhouetten op het besmeurde doek.
  • Het geheel bespuit hij met zwarte acrylverf.
  • De jongens - zwart nu - haalt hij tenslotte weer van het doek en hangt beide terug aan de wand



Tekst van Bart Drost in de eindexamencatalogus:


Het vage vuur gloeit even op                                          

het moment dat ik hem lopen zie.

Hijdie ik was, geweest had kunnen zijn, wil.

En dikwijls grijpen dan, later meest,

vonkende vlammen doelloos om zich.

Willoos brand ik mij aan zonde, telkens weer.


Next

painting the boy - Amsterdam 1983

In de jaren dat Drost studeert aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam legt hij de basis voor zijn kunstenaarschap. In de verantwoording bij zijn afstuderen haalt Drost woorden van de Portugese schrijver Fernando Pessoa aan: "Ik huiver bij de gedachte aan hoe weinig ik onthouden heb van wat mijn vroegere leven is geweest".


Dat 'vroegere leven' herkent Drost in het beeld van 'de jongen'. Alles lijkt zich in deze figuur samen te ballen. Het gaat hem daarbij niet om één specifieke jongen, maar om het universele gegeven dat alles stroomt, alles verandert, anders gezegd dat alles voorbij gaat.


Naast het beeld van de jongen zet Drost het beeld van de zee, van oneindigheid. Hij schildert telkens weer honderden kleine 'golfjes'. Allemaal hetzelfde, allemaal anders

>Terug naar try out
of
Terug naar archief


Next

Bart Drost

vrij kunstenaar

Graafseweg 183a
6531ZR Nijmegen